Spaarnestad Photo / Nationaal Archief
Kim Knoppers, kunsthistoricus en curator Foam
“Hoewel we met z’n allen hebben afgesproken dat we één standaardtijd hebben -een uur bestaat uit zestig minuten, een dag bestaat uit vierentwintig uur- beleven we hem toch heel verschillend. Zo heb ik een vriend in Turkije die rustig zegt dat hij over dertig minuten terug is, maar mij vervolgens anderhalf uur bij zijn moeder laat zitten. Voor zijn moeder en mij lijkt het drie uur want wij verstaan elkaar niet. De volgende dag zegt hij dat als ik de rivier volg ik in vijfentwintig minuten in het stadion ben waar de stieren zich al warm zullen lopen. Ik geef toe: ik liet mij afleiden door een veld vol klaprozen en ik had mijn verkeerde schoenen aan. Waren de omstandigheden optimaler geweest, dan nog had ik het niet binnen het uur gered.
Hoewel de klok onverbiddelijk is, ervaren wij hem allemaal anders. Ik bewonder mijn vriend om zijn vermogen zich minder bewust te zijn van de tijd. Al zal ik dat natuurlijk nooit hardop zeggen.
Ik zou de tijd willen vangen, hem bedwingen en tot stilstand brengen. Leven in een tijdloze zone waarin het tempo niet gedicteerd wordt door de klok. Het is daarom dat ik deze foto uit 1960 zo mooi vind. Oorspronkelijk werd de foto met bijschrift geplaatst in de Vlaamse Libelle, ‘Tip voor als u niet goed kunt slapen vanwege het getik van de wekker: zet een glas over de wekker, dan hoort U het getik niet.’ Zo eenvoudig is het. De tijd bedwingen door een eenvoudig glas én door de fotografie. Gestold in het glas hoor je de tijd niet en dus is hij er niet. De camera heeft de tijd voor altijd tot stilstand gebracht. Op vijf voor twaalf. Als dat maar goed gaat”.
